Gekust en gekroond
Plotseling nam mijn leven een haakse wending. Ik belandde als zelfstandige vrouw in een situatie van totale afhankelijkheid. Door drie zware beroertes, die ik in twee dagen tijd kreeg. Dat was in 2016. Ik vond mijzelf terug in een rolstoel, verward, verlamd, half blind. Ik zag in de ogen van mijn geliefden, dat er iets ergs, iets verdrietigs gebeurd was, maar ik begreep toen nog niet wat. Ik leefde nog, met alles erop, eraan en…. eraf!
Door biodanza had ik, al dansend, ervaren en geleerd, wat Leven betekent. Leven is bewegen, dansen! Biodanza leert ons het Leven centraal te stellen! Ik leef nog! En ik wil en zal dat Leven eren en vieren! Ten volle! Nu heb ik, bij dit alles, het geweldig getroffen met een echtgenoot, die mij onvoorwaardelijk liefheeft én het feit dat ik mijzelf nog steeds ben en ken! Ik ben voornamelijk lichamelijk getroffen. Mijn lichaam is mijn gevangenis, maar mijn geest is vrij, ook dat leerde ik al dansend! Ik kan mij verheffen, de situatie overstijgen. Toekijken van een afstand, de situatie in een nieuw perspectief bezien en in een groter geheel plaatsen, relativeren. Ook werken we in biodanza alleen met het gezonde deel in de mens. Een heel positieve benadering. Want, dat waar je aandacht aan schenkt groeit immers! Ik kijk naar wat ik nog wel kan, naar mijn mogelijkheden.
Natuurlijk kom ik ook boosheid en frustratie tegen! In mijn onmacht, kan ik brullen als een getergde leeuw. Arme Arnold! Toch merk ik dat dat mij niet oplucht, ik voel dan juist veel verdriet en spijt over wat ik teweeg bracht. Doe maar niet meer, Anneke, zie de situatie onder ogen en maak er wat van! Ik heb veel aan de volgende woorden, ze zoemen als mantra’s door mijn dag: “Never give up!” “De schaduwen van de ondergaande zon wijzen altijd naar de dageraad!” “Glorious sun, are you setting? Yes, to rise again!” “Het leven is goed!”
Er is veel bemoediging. Weet je, ik ben niet gehandicapt, niet invalide. Wel hulpbehoevend. Dat betekent dat ik zelf hulp kan en moet vragen. Dat maakt mij een stuk minder afhankelijk. En hulp is overal! Iedereen is vriendelijk, lief en vol aandacht voor mij. Even heb ik mij heel zielig gevoeld, tot een lieve danser mij zei:’Zielig jij? Wel nee kind, we houden van je, daarom zijn we lief voor je!’ En nu, 2020, voel ik het, het was een waanzinnige droom, maar ik weet mij gekust en gekroond! Wie had dat ooit gedacht? Ik niet! Het leven is leuk! Ik maak er wat van. En daarom rijd ik in deze gouden rolstoel! Als een ware majesteit. Ik heb geleerd mens te zijn: Anneke 2.0!
Heb je zin om in beweging te komen?
Is oefenen en dansen op muziek en je verbinden met jezelf en andere mensen echt iets voor jou? Kom dan eens proeven aan biodanza en kijk welke docent of groep er is bij jou in de buurt. Je bent van harte welkom, tot dan(s)! Klik hier!
Anneke van Westerhoven-van den Blink.
