Waarom houden we ervan om met elkaar te dansen?
Dansen is niet alleen leuk, maar heeft ons misschien ook geholpen om als soort te overleven. Evolutionair antropoloog Bronwyn Tarr van de Universiteit van Oxford legt uit dat als we met anderen dansen, we beloond worden met feel-good endorfine.
Endorfine verandert de manier waarop we onszelf voelen en gewaarworden, het verandert ook de manier waarop we naar mensen om ons heen kijken. Waar het in biodanza overgaat is om die natuurlijke vreugde weer te voelen. De adem van het leven, de bries, de schaterlach, de nabijheid van de ander.
Het gaat over de ander ontmoeten, in vrijheid en op dat moment je te verbinden en in de ogen (durven te) kijken. Of misschien ontmoet je de persoon binnen in jezelf, diegene die je mogelijk nog niet zo goed kent. Waarmee je te weinig gedanst hebt of plezier mee gemaakt. Misschien neem je die in de armen, en wekt je het leven, meer leven binnenin.
Hoe dan ook, je leert de essentie van non- verbale communicatie. Te spreken met je lichaam. Je lichaam als belangrijkste instrument waardoor heen jij, in je eigenste toonaarden, mag klinken. Dit en meer zijn de manieren waarop we onszelf in biodanza in de dans kunnen ontwikkelen en tonen, alleen in een individuele dans, of in dialoog, afgestemd met de ander(en).